Terminy abulia oraz hipobulia odnoszą się do stanu, w którym osoba zmagająca się z tym schorzeniem doznaje poważnego braku motywacji, co znacznie utrudnia podejmowanie decyzji i wszelkich działań. Charakteryzujący się zobojętnieniem na efekty swoich postanowień, stan ten ma zwykle związek z obustronnym uszkodzeniem płatów czołowych lub wzgórza mózgu poprzez różnorodne procesy patologiczne, takie jak schorzenia naczyniowe, urazy czy guzy. W niektórych przypadkach, abulia może być również objawem depresji lub schizofrenii.
Tzw. syndrom amotywacyjny, inaczej abulia, to sytuacja, gdy pacjent cierpi na psychiczne i fizyczne spowolnienie, które prowadzi do braku chęci działania oraz problemów z wyznaczaniem sobie celów i podejmowaniem aktywności. Łączy się to z trudnościami w myśleniu i działaniu oraz obojętnością na skutki własnych działań.
Ważne jest jednak podkreślenie, że pacjenci dotknięci tym schorzeniem pomimo uderzającego braku motywacji, pozostają przytomni. Mają zdolność do formułowania myśli i odczuwania wrażeń, a nawet spełniają pewne polecenia. Niemniej, mówią niewiele i rzadko działają spontanicznie, co jest jednym z powodów, dla których schorzenie to zyskało alternatywną nazwę – hipobulia.
Możliwe przyczyny abulii obejmują zawały tętnicy mózgowej przedniej, kurcze naczyniowe powiązane z krwawiącym tętniakiem z tętnicy łączącej przedniej, urazy głowy, guzy zlokalizowane w obrębie III komory mózgu, wodogłowie oraz uszkodzenia mózgu wynikłe z niedotlenienia, na przykład po zatrzymaniu akcji serca. Warto również dodać, że objawy abulii mogą pojawić się u pacjentów cierpiących na depresję lub schizofrenię.