Zrozumienie kamieni migdałkowych, inaczej nazywanych czopami retencyjnymi lub detrytem, wymaga przybliżenia ich charakterystyki. Są to małe, zazwyczaj niewykrywalne skupiska, które zasiedlają się w szczelinach migdałków. Złożone są głównie z zwapniałego pożywienia, bakterii oraz komórek nabłonka jamy ustnej. Czopki te mają zwartą strukturę, ale są miękkie i łatwe do rozgniecenia. W przeciwieństwie do płynnego ropnego wydzieliny, która towarzyszy stanom zapalnym gardła jak angina, kamienie migdałkowe są stałe i łatwe do zidentyfikowania.
Charakteryzują się różnorodnością barw – od kremowej, przez żółtą, aż po delikatnie zielonkawą. Wielkość tych drobnych grudek także ulega zmianom i jest zależna od stadium zaawansowania problemu zdrowotnego. Migdałki posiadają elastyczną strukturę, co sprawia, że na początkowym etapie formowanie się kamieni jest niemal nieodczuwalne – mają wtedy średnicę kilku milimetrów. Jednakże, gdy kamienie zaczynają rosnąć, przekraczając centymetr, mogą powodować uczucie dyskomfortu, jakby obce ciało znajdowało się w gardle. Duże kamienie migdałkowe mogą wywoływać stan zapalny, stąd ważne jest, by na objawy nie ignorować.
Te nieprzyjemne grudki są częstym efektem wielu bakteryjnych i wirusowych infekcji gardła, takich jak zapalenie migdałków czy nawracająca angina. Kamienie migdałkowe dotykają około 10% populacji, a ryzyko ich wystąpienia jest większe u dorosłych niż u dzieci. Mimo że zazwyczaj nie stanowią one zagrożenia dla zdrowia, duże zmiany mogą powodować znaczny dyskomfort i zwiększać skłonność do powstawania stanów zapalnych w jamie ustnej. Należy dodać, że osoby, które raz miały kamienie migdałkowe, są narażone na ich nawrót.
Kamienie migdałkowe mogą nie dawać żadnych objawów lub powodować uporczywe dolegliwości takie jak niespecyficzne zapalenie gardła, przewlekły kaszel, bóle przy przełykaniu, bóle uszu, nieświeży oddech oraz uczucie ciała obcego w jamie ustnej. Zmiany te mogą także wpływać na zaburzenia smaku. Niektóre kamienie migdałkowe są widoczne na zdjęciach RTG szczęki, co umożliwia ich wykrycie przed rozpoczęciem leczenia stomatologicznego.