Stan przedcukrzycowy jest stanem charakteryzującym się podwyższonym poziomem cukru w organizmie, wykrywanym za pomocą testu obciążenia glukozą. Jest to sytuacja niebezpieczna, gdyż może prowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub cukrzycy ciążowej. Dlatego też, istotne jest podejmowanie kroków celem utrzymania stabilnego poziomu glukozy na czczo. Stan ten ma szansę na cofnięcie, bez konieczności stosowania leków, pod warunkiem wprowadzenia zdrowej diety oraz regularnej aktywności fizycznej. W niektórych przypadkach pacjent może również decydować się na stosowanie metforminy.
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, której głównym objawem jest hiperglikemia, czyli zbyt wysoki poziom glukozy we krwi. Staje się ona szczególnie niebezpieczna, kiedy poziom cukru u osoby chorej zbliża się do górnej granicy normy, a chory często nie zdaje sobie sprawy z tego faktu.
Początkowe etapy cukrzycy często przechodzą bezobjawowo. Pacjent nie zdaje sobie sprawy z faktu, że jest chory, nie przyjmuje żadnych leków a choroba niesie za sobą ryzyko powstania wielu poważnych schorzeń, takich jak choroby układu krążenia czy nerek.
Z tego też powodu, regularne badania mają kluczowe znaczenie dla profilaktyki cukrzycy. Najważniejsze są dwa testy: badanie poziomu glukozy we krwi na czczo oraz doustny test obciążenia glukozą (OGTT).
Dla osób zdrowych, które ukończyły 45 rok życia i nie są obciążone czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, zalecane jest wykonywanie badań co trzy lata. Natomiast gdy pacjent jest w grupie ryzyka (np. cierpi na otyłość lub nadciśnienie tętnicze), zaleca się przeprowadzanie badań co roku.
Doustny test obciążenia glukozą pozwala nie tylko na potwierdzenie cukrzycy, ale również na diagnozę dwóch innych stanów: nieprawidłowej glikemii na czczo (IFG) oraz nietolerancji glukozy (IGT). Oba te stany są określane jako stany przedcukrzycowe.
Przyczyny stanu przedcukrzycowego są praktycznie takie same jak przyczyny cukrzycy typu 2. Do czynników sprzyjających podwyższeniu poziomu glukozy we krwi należą między innymi niewłaściwa dieta (bogata w cukry proste i tłuszcze zwierzęce), nadciśnienie tętnicze, nadwaga i otyłość, zespół policystycznych jajników, przebycie cukrzycy ciążowej, urodzenie dziecka o masie przekraczającej 4 kg, mała aktywność fizyczna. Istotne jest także obciążenie rodzinne – jeśli którykolwiek z członków rodziny pacjenta miał do czynienia z cukrzycą lub stanem przedcukrzycowym, ryzyko wystąpienia podobnych problemów u pacjenta znacząco wzrasta.