Terminy takie jak psychopatia czy zaburzenia dyssocjalne są używane do opisu zjawiska znane jako osobowość dyssocjalna. Główne cechy tej formy osobowości obejmują brak empatii, emocjonalną obojętność oraz ignorowanie społecznych norm. Przyczyny tego typu zachowań mogą być rooted zarówno w czynnikach fizjologicznych, jak i środowiskowych, co sprawia, że związki z takimi osobami są prawie niemożliwe, szczególnie gdy prezentują one kalkulacyjny typ osobowości. Leczenie jest złożone i zazwyczaj wykorzystuje techniki psychoterapeutyczne.
Osobowość dyssocjalna nazywana także psychopatią czy osobowością antyspołeczną, to stan psychiczny charakteryzujący się nieprawidłowym wzorcem zachowań utrzymującym się przez długi okres czasu. Zaburzenia te wpływają na różne sfery życia osoby dotkniętej tym problemem, takie jak relacje interpersonalne czy impulsywne reakcje.
Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją chorób ICD-10, zaburzenia dyssocjalne są definiowane jako postawa dominująca pogardy dla praw innych ludzi i częste ich naruszenia. Osoby z tym zaburzeniem często wykazują brak empatii, drażliwość, agresywność, antyspołeczność, impulsywność oraz skłonność do kłamstwa. Typowe są również tendencje do łamania prawa, takie jak złodziejstwo, włamań czy handel narkotykami. Zaburzenia dyssocjalne mogą się manifestować przez nadużywanie substancji psychoaktywnych, samookaleczanie czy nawet próby samobójcze.
Najliczniejszą grupę osób z osobowością dyssocjalną stanowią przestępcy. Należy jednak podkreślić, że nie u każdego recydywisty zdiagnozujemy ten rodzaj zaburzeń. Wśród osób z tym typem osobowości wyróżnia się typ impulsywny oraz kalkulacyjny.